Javën e kaluar, burri im u kthye nga jashtë. Viktor punon në Çeki për pesë vjet. Por çfarë të bëjmë kur kemi tre fëmijë të rritur? Ne jemi së bashku për 15 vjet. Vendosëm të shkojmë të jetojmë bashkë jashtë, pasi nuk shihnim mundësi tjetër për të përmirësuar situatën tonë financiare.

Burri im dërgonte para, unë braktisa punën, kujdesesha për fëmijët dhe ndërtoja shtëpinë tonë. Kur prindërit e burrit më dhanë një parcelë për ndërtim, ne mundëm vetëm të nxirrnim kutinë. Vetëm paratë nga puna e burrit mundësuan përfundimin e punimeve. Vendosëm të mblidhemi për festën e Shën Mërisë. Ky është një festë fetare e bukur – thirrëm një prift, bëjmë një ceremoni bekimi, e pastaj u mblodhëm si familje për të festuar bashkë.

Në kulmin e festës, vura re se burri im e mbante telefonin në dorë dhe po shkruante dikujt. E pyeta se çfarë nuk ishte në rregull, dhe ai tha se ishin djemtë nga puna që i shkruanin se duhet të kthehej për të përfunduar një projekt të rëndësishëm përpara kohe. U ndjeva pak e shqetësuar, sepse burri im kishte thënë se do të qëndronte me ne për një muaj, dhe fëmijët i mungonin shumë babait të tyre. Por çfarë mund të bëjmë, na duhen paratë sepse ende duhet të blejmë mobilje për disa dhoma dhe duhet të përfundojmë gardhin. Do të kisha besuar këtë histori, nëse ditën tjetër nuk do të kisha marrë një mesazh në telefonin tim. Një grua e panjohur më shkroi se kishte një lidhje me burrin tim dhe se po priste një fëmijë.

Po desha ta humbisja telefonin. Viktor është gati 40 vjeç, kemi tre fëmijë, çfarë fëmije? Doja të mendova se dikush më kishte bërë një shaka të keqe, por qetësia në shpirtin tim ishte zhdukur krejtësisht. Kur isha më e re, vëreja disa “mëkate” të vogla te burri im që përpiqesha t’i injoroja. Por sa di unë, ato nuk ishin asgjë serioze – thjesht flirtime. Kam qenë gjithmonë e sigurt që ai është një nga ata burra që e vënë familjen mbi çdo gjë tjetër. Sapo filloja të tregoja se dyshoja për diçka, ky lidhje shkëputej menjëherë. Por kjo ishte kohë më parë, mendoja se fëmijët kishin ndryshuar burrin tim.

Kur e lexova përsëri mesazhin, e ndjeva si gjithçka në mua të ngushtohej dhe të bëhej e ftohtë. Për herë të parë pata frikë për të ardhmen tonë, për herë të parë kuptova se familja jonë mund të shkatërrohej. Që atëherë kam filluar të vëzhgoj sjelljen e burrit tim me më shumë vëmendje. Nuk shoh ndonjë ndryshim të dukshëm, por kjo nuk më qetëson aspak. Mendoj vazhdimisht se një natë ai do të vijë dhe do të thotë fjalët që tani i kam më shumë frikë se çdo gjë tjetër në botë. Madje fillova të mendoj se burri im ka filluar të bëhet më i kujdesshëm ndaj meje. Ndoshta po mundohet të më shlyejë fajet kështu? Këto mendime më bëjnë të lumtur dhe të hidhur në të njëjtën kohë. Nga njëra anë, e kuptoj se ai më do po aq sa më parë, por nga ana tjetër, më vjen e vështirë të kuptoj se frikërat e mia nuk janë pa bazë. Në shtator ishte ditëlindja ime.

Burri im më dhuroi vathët e arta me diamante për të cilat kisha ëndërruar. Ndoshta po përpiqej të pajtohej me mua kështu. Nuk mund ta detyroj veten të flas me të sinqerisht. Sa herë që ai hyn në shtëpi, e gjithë vendosmëria ime zhduket. E shikoj dhe kuptoj se nuk do të mund ta duroja të ndahem prej tij, nëse ai do të shkonte tek ajo gruaja tjetër.

Dhe bëra një gabim të madh – kisha kaq shumë besim te burri im, saqë nuk e mendova fare në emër të kujt ishin dokumentet e shtëpisë sonë. Dhe doli se ishin në emër të nënës së tij. Burri im shpjegoi se toka është në emër të nënës së tij dhe kështu është më e lehtë. Por nënës së tij i duhej të transferonte shtëpinë në emër të njërit prej fëmijëve tanë. Dua të besoj se kjo do të ndodhë, por për një arsye të çuditshme ndiej shqetësim. Nuk kam forcë të filloj këtë bisedë. Shpresoj sinqerisht që kjo të jetë vetëm një kapriçio kalimtare.

Nuk dua të besoj se kjo do të shkatërrojë familjen tonë. Asnjëherë nuk dua të divorcohem. Prandaj, heshta, dhe burri im u kthye në Republikën Çeke, duke u referuar te një punë urgjente. Nuk e di çfarë të mendoj dhe çfarë të pres…